Amòr (amore, gelosia...)
Chi dìşi dòna, dìşi dàno.
La dòna brontolòna se ciàma ludròna.
La dòna ga sèmpre le làgrime in scarsèla e la le tìra fòra in ògni òra.
Idìo me vàrdi da la ràbia dèi càni, da la fùria dèi vilàni e dàle pùte dài trènta ài quarànta àni.
Quàndo la vedovèla piànşi màsa, la piànşi el mòrto e el vìvo se l’abràsa.
L‘amòr xe còme la noşèla, chi no’ la ròmpi, no’ la sa gustàr.
La càrne de’ còlo xe pròpia de l’òmo pàndolo.
No’ xe sàbo sènsa sol, no’ xe pùta sènsa amòr.
Amòr nòvo va e vièn, amòr vècio se mantièn.
Chi se àma se bràma.
Chi se àma se incòntra.
Amòr no’ xe bròdo de faşiòi.
Òcio no’ vèdi, cor no’ diòl.
La pàja visìn i brònsi ciàpa fògo.
Cor contènto fa bèla la pèle del vìşo.
Dal pìe al şenòcio pol vèdar ògni bel òcio, dal şenòcio in su, sòlo lu.
La dòna de sièra şàla xe un melòn madùro.
La dòna xe còme la castàgna, bèla de fòra e drènto la ga la magàgna.
L‘òmo canùto no’ xe credùto.
Ròso de mal pel, sènto diàvoli par cavè.
Bel in fàse, brùto in tèle piàse.
Vàrdite de un segnà de dìo.
La dòna bèla (insìnta) fa la putèla.
Se ti vèsti ‘na fasìna, la par ‘na regìna.
Dòna bafùta xe sèmpre piasùda.
Dòna pelòşa, dòna virtuòşa.
De novèl xe dùto bel.
Chi bàla sìnsa son, xe màto de raşòn.
